Saat 7.15: Sonbaharı Temizlemek

Oğuzhan Ayberk Boztepe, 10/19/2015
Saat 7:15. Yer: Gençlik Parkı. 
Harıl harıl çalışan bu ağabeyime rastlıyorum. Onu benden başka gören yok. En dipteki kaldırımın,en köşe yerinde kalmış “sonbahar kalıntısına” kadar tertemiz yapıyor yolları. Hava soğuk. Plazasındaki ofisine gitmek üzere bile değil belki “Tansu Bey” veya sıcak yatağını bırakmadı henüz ders arasını tam olarak burada el ele geçirecek çift. Ali ağabey 48 yaşında. Yılların yorgunluğu, geçim derdi tam da sakallarındaki aklara vurmuş… Kamerayı görünce bir kasılıyor Ali ağabey ama samimiyetinden ödün vermiyor. Havanın soğuk olduğundan işlerinin zor olduğundan bahsederken bana “Geçim zor yeğenim, evde üç çocuk var birini üniversiteye yolladım Allah’a şükür kurtardı sayılır kendini ama üniversite daha zormuş hep masraf. Diğerleri de sırayı bekliyor onları da okutacağım Allah’ın izniyle. Senin ailene de Allah kolaylık versin, zor iş. Oğlan mezun olsa biraz yardım eder de işte…”
Odak noktasına oturan gözünden görüyorum ben o umudu. Umudu çocuklarının geleceği olan emekçi babayı… Sabah yorgunluğuyla düşmüş diğer gözündeyse bu umudun verdiği yükü… “Allah sana da kolaylık versin Ali ağabey.” deyip ayrılıyorum yanından. Ulus yolculuğuma kaldığı yerden devam ediyorum.